در زمستان سال ۱۳۸۴به همراه همسرم و ۲ فرزند او به دلیل مشکلات سیاسی من و مشکلات مذهبی همسرم همچنین زندگی غیر رسمی ما با هم و خطراتی که ما را تهدید میکرد، ایران را به امید رسیدن به جایی امن ترک کردیم و در ترکیه خود را به u.n رساندیم.ولی به دلیل نداشتن مدرک رسمی ازدواج u.nمرا به عنوان زیر مجموعه پرونده همسرم قبول نکرد و اکنون ما ۲ پرونده مجزا هستیم.
در زمستان ۱۳۸۶ پرونده همسرم از سفارت کانادا قبولی گرفت و مرا نیز به عنوان زیر مجموعه پرونده همسرام کانادا قبول کرد و ما به دلیل حامله بودن همسرم مرحله مدیکال را ۷ ماه بعد در تابستان ۱۳۸۷ و پس از تولد فرزندم انجام دادیم.اکنون پس از گذشت بیش از ۱.۵ سال قبولی در سفارت کانادا ۷ ماه پیش تاریخ پروازی را که سفارت برای ما تعین کرد راu.n به دلیل عدم مشخص شدن جوابی برای پرونده مجزای من از دادن خروجی‌های ما به وزارت کشور ترکیه خوداری کرد و این در شرایطی بود که چند ماه پس از قبولی ما از سفارت کانادا ،نمایندگانu.n که جهت بازدید به شهر محل اقامت ما (اماسیا)آماده بودند در جواب سوال مستقیم و شفاف ما در مورد عدم جواب پرونده من ولی قبولی از سفارت کانادا گفت که:برایu.nقبولی شما از یک کشور مهم است و دیگر پرونده من به u.nارتباطی ندارد.
حالا سرنوشت خانواده‌ام (همسر و ۳ بچه ۱۴،۱۶ و ۱ ساله)پس از ۳ سال سختی پناهندگی در ترکیه با عدم جواب برای پرونده من به مشکل خورده و من هم جهت اعتراض به عملکرد u.nو هم جهت رسیدن خانواده‌ام هرچه زودتر به جایی امن برای زندگی از درخواست پناهندگی خود در روز جهانی پناهنده(۲۰ژون،۳۱خرداد)اعلام انصراف می‌کنم و از همه مجامع حقوق بشری ؛فعالان سیاسی؛مدافعآن حقوق پناهندگی و همه آزاد اندیشان دنیا خواهان پشتیبانی و حمایت هستم و در صورت افتادن هر اتفاقی برای من در صورت دیپورت تنها مقصر و مسوول آن را u.n ترکیه اعلام می‌کنم.
آرش دوست حسین
